Zielona Gęś ;)

Tak mnie ta awaria aparatu wybiła z równowagi, 

że aż mi się blogowania odechciało;)

Ale uwaga! Mam nowy sprzęt!!!

Oto pierwsze fotki:)))

Właśnie tak byłam ubrana w dniu, 

gdy mi się aparat zepsuł - na Święcie Gęsiny:)) 

Nawet już miałam obmyślony temat wpisu, 

więc powracam do niego;)

 Zielona Gęś, nie wiem jak Wam, 

ale mnie kojarzy się z Konstantym Ildefonsem Gałczyńskim:))

A jak Gałczyński, to "Ballada o trzęsących się portkach"!

Tym wierszem, będąc 16-stolatką, wygrałam konkurs recytatorski;))

Wszystko pasuje:D

Były portki, było święto gęsi i byłam ja na zielono;)

Gęsiareczka, jak to mnie mąż nazwał:))

Nawet te czerwonawe rajty przypominają gęsie odnóża!

BALLADA O TRZĘSĄCYCH SIĘ PORTKACH

Posłuchajcie, o dziatki,
bardzo ślicznej balladki:

Był sobie pewien pan,
na twarzy kwaśny i wklęsły,
miał portek z piętnaście par
(a może szesnaście)
i wszystkie mu się trzęsły;

 

Włoży szare: jak w febrze;
włoży granatowe: też;
od ślubu: jeszcze lepsze!
marengo: wzdłuż i wszerz.

Krótko mówiąc, w którekolwiek portki
kończyny dolne wtykał,
to trzęsły mu się one
jak nie przymierzając osika.

W ten sposób, przez trzęsienie,
pan żywot miał bardzo lichy,
bo wszędzie, gdzie wszedł, zdziwienie,
a potem śmichy i chichy.

W końcu babcia czy ciocia,
już nie pamiętam kto,
powiedziała do tego pana:
„Chłopcze, ty uschniesz, bo

nad portek sprawą przedziwną
wylałeś trzy morza łez,
a znowu nie jest tak zimno,
więc spróbuj chodzić bez.

Toć są materiały urocze.
Toć są, kochanie. Toć.
Ty kup sobie jakiś szlafroczek
i w tym szlafroczku chodź;

lub od razu na zadek
kup sobie spódnic troszkę,
a na wszelki wypadek
parasolkę. I broszkę;

też innych rzeczy mnóstwo,
kociackie ochędóstwo,

rzęsy z drutu, najlony —
i już będziesz urządzony,
a wąsy sobie wyskub.
I tak wyglądasz jak biskup”.

Kupił pan sobie szlafroczek,
chodził w szlafroczku roczek,
ale tylko w ciemności,
bo i szlafrok trząsł mu się cości;

a portki schowane w kredensie
też się nie zrzekły tych trzęsień;

trzęsło się całe mieszkanko,
kanapy i futryny,
bo to był dom melancho
i bardzo cykoryjny.

Tutaj się kończy ballada
o portkach się trzęsących,
z ballady morał gada,
morał następujący:

GDY WIEJE WIATR HISTORII,
LUDZIOM JAK PIĘKNYM PTAKOM
ROSNĄ SKRZYDŁA, NATOMIAST
TRZĘSĄ SIĘ PORTKI PĘTAKOM.

 ****

Nawet pasuje do dzisiejszych czasów...

Mychom na apaszce też się podoba:D

Aparacik też!

Czyż nie śliczny?!:)))

Wiem, wiem... Nie powinno wybierać się sprzętu z powodu koloru...

Ale co ja poradzę, że od razu wpadł mi w oko:)))

Ciut cięższy od poprzednika, 

więc będę musiała poszukać grubej gałęzi do zawieszania;) 

Domowe fotki całkiem niezłe.

Ta pierwsza przy zapalonym świetle, kolejne bez światła.

Poznajemy się :)))

Nikon COOLPIX L840

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Płaszcz - Mohito

Kapelusz - Sh

Torebka - Carry

Buty - CCC

Spodenki - Sh, H&M

Sweter - od siostry;)

Rajty - Polo ;)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~